تکیه :

در فرهنگ لغت نامه ها برای تکیه ،به جز معنی
لغوی آن (پشت دادن و تکیه کردن به چیزی یا قرار گرفتن برآن) سه معنای دیگر ذکر شده
است:

1-گورستان و بقاع مشایخ صوفیان و عارفان و
قدیسان

2- محل نگهداری فقیران و تهیدستان (کاروانسرا و
منزلگاه فقیران صوفیه)

3- جایی وسیع که در آن مراسم عزاداری و شبیه
خوانی بر پا می کنند.

بی گمان تکیه به معنای سوم نسبتا تازه ای است بر
گرفته از معاغنی اول و دوم آن است ،زیرا تکایای تعزیع خوانی را به سبب همانندی و
ارتباط تاریخی که با خانقاه و کاروانسرا و
منزلگاه صوفیان و قدیسان داشته اند تکیه نامیده اند(فرهنگ فارسی،معین)

به تدریج که تعزیه شکل نمایشی نسبتاً مشخص و جا
افتاده و سامان یافته ای پیدا کرد ،برای بر پایی این گونه مراسم به مکان های خاص و ثابت و معین و مناسبی نیاز بود. از این رو
مجالس تعزیه را یادر همان بقاع و کاروانسرا که با اندک تغییر و تصرفی در فضا و
ساختمان آن داده بودندبرپا می کردند،یا در
بناهای تازه ای که بر اساس و طرح معماری خانقاه و کاروانسرا و میدان ویا ترکیبی از
همه آنه می ساختند اجرا می کردند، به هر حال همه این محلها را به سبب نام قدیمشان
((تکیه)) نامیدند.